Aanleiding:

Vraag:

Antwoorden:

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Natuurlijk persoon A verstrekt een niet-direct opeisbare geldlening aan natuurlijk persoon B.

Vraag: Wat moet de rente zijn bij niet-direct opeisbare leningen tussen natuurlijke personen om een schenking te voorkomen?

Antwoord: Er moet sprake zijn van een zakelijke rente. Indien uit vrijgevigheid daarvan wordt afgeweken is sprake van een schenking, aangezien de verarming en verrijking dan vaststaan. Een zakelijke rente is de rente welke tussen onafhankelijke derden onder dezelfde feiten, omstandigheden en voorwaarden zou zijn afgesproken.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: X heeft een bepaald bedrag herroepelijk geschonken aan Y. X overlijdt. De erfgenamen van Y overwegen als rechtsopvolgers van X de schenking te herroepen.

Vraag: Vererft een herroepingsrecht verbonden aan een schenking? Zo ja, hoe verloopt de heffing van schenk- en erfbelasting dan?

Antwoord: Ja. Als aan een schenking de mogelijkheid tot herroeping is verbonden (artikel 7:177, tweede lid, van het Burgerlijk Wetboek, hierna: BW) dan vererft de bevoegdheid tot herroeping, tenzij anders is overeengekomen.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: F verkrijgt alle aandelen in een BV, die een onderneming drijft. Voor deze verkrijging is hij een koopsom verschuldigd, die uit vrijgevigheid lager is dan de waarde van de BV. Er is sprake van een belaste verkrijging voor de schenkbelasting. F verzoekt om toepassing van de bedrijfsopvolgingsregeling in de Successiewet 1956 (hierna: SW 1956). Voor de inkomstenbelasting (hierna: IB) wordt over de winst uit aanmerkelijk belang een beroep gedaan op de doorschuifregeling (hierna: DSR). Omdat F in de toekomst IB verschuldigd kan worden mag hij belasting op zijn verkrijging in mindering brengen. Men spreekt ook wel van latente IB of latentie.

Vraag: Hoe wordt bepaald welk gedeelte van de latente inkomstenbelasting in mindering mag worden gebracht bij toepassing van de bedrijfsopvolgingsregeling in de SW 1956 (hierna: BOR), met name bij een verkrijging met een tegenprestatie?

Antwoord: Aftrek wegens latente inkomstenbelasting is mogelijk bij samenloop van de heffing van inkomstenbelasting en schenk- of erfbelasting. Bij het doorschuiven van een IB-claim kan zich bij de verkrijger deze samenloop voordoen. De verkrijger kan dan in de gevallen geregeld in artikel 20, vijfde lid, SW 1956 een latente IB als schuld op zijn verkrijging in mindering brengen. De (maximale) hoogte van de latente IB wordt bepaald door artikel 20, zesde lid, SW 1956.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Erflater heeft in zijn testament een tweetrapsmaking opgenomen. Hij heeft zijn echtgenoot tot bezwaarde en zijn kinderen tot verwachters benoemd. Na drie jaar doet de echtgenoot afstand van het geërfde bezwaard vermogen.

Vraag: Leidt het doen van afstand van bezwaard vermogen door de bezwaarde tot heffing van erf- of schenkbelasting?

Antwoord: Ja, als de bezwaarde afstand doet van het bezwaard vermogen leidt dat altijd tot belastingheffing in de relatie insteller — verwachter. Als de bezwaarde uit vrijgevigheid afstand doet, is er ook een gift van de bezwaarde aan de verwachter. Heffing van schenkbelasting over deze gift blijft echter achterwege, zodat dubbele heffing wordt voorkomen.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Ouder A is enig aandeelhouder van houdstermaatschappij X, die op haar beurt enig aandeelhouder is van werkmaatschappij Y. Ouder A laat in jaar 1 door houdstermaatschappij X alle aandelen in werkmaatschappij Y om niet aan zijn kind B overdragen. Op deze schenking is de bedrijfsopvolgingsregeling (hierna: BOR) in de Successiewet 1956 van toepassing, maar voor het aanmerkelijk belang in de Wet op de inkomstenbelasting 2001(hierna: Wet IB 2001) heeft dit fiscale gevolgen. A beroept zich in jaar 2 met succes op dwaling, omdat zijn adviseur dit fiscale gevolg niet had voorzien. De Belastingdienst volgt dit in dit specifieke geval. B draagt in jaar 2 de aandelen in werkmaatschappij Y terug over aan houdstermaatschappij X. In jaar 4 schenkt A de aandelen in houdstermaatschappij X aan kind B.

Vraag: Is voldaan aan de bezitseis van artikel 35d van de Successiewet 1956 (hierna: SW 1956) indien een aandeelhouder zijn aandelen wil schenken binnen 5 jaar, nadat hij wegens ontbinding van een rechtshandeling door dwaling, weer (indirect) aanmerkelijkbelanghouder is geworden van die aandelen?

Antwoord: Nee. Dwaling heeft civiel wel terugwerkende kracht, maar fiscaal niet, zie het arrest van de Hoge Raad van 10 januari 2020, ECLI:NL:HR:2020:1. De erflater is daardoor gedurende de periode voorafgaand aan de dwaling niet (indirect) aanmerkelijkbelanghouder van de aandelen geweest. Dat de koper/begiftigde in de periode tot de dwaling de aanmerkelijkbelanghouder is, blijkt ook uit het arrest van de Hoge Raad van 21 november 2014, ECLI:NL:HR:2014:3323. Dus als de dwaling in de bezitsperiode heeft plaatsgevonden wordt niet voldaan aan de bezitseis (artikel 35d, eerste lid, onderdeel c, SW 1956).

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Belastingplichtigen X en Y zijn het gehele jaar fiscale partners. In hun aangiften hebben ze, na toepassing van de drempel, € 9.000 aan uitgaven voor specifieke zorgkosten opgegeven. Hiervan is € 5.400 (60%) aan X toegedeeld en € 3.600 (40%) aan Y. Ze hebben allebei aangifte inkomstenbelasting gedaan. Er zijn definitieve aanslagen opgelegd conform de ingediende aangiften. Nadat de aanslagen onherroepelijk vast zijn komen te staan, blijkt uit onderzoek van de Belastingdienst dat de aftrekbare uitgaven voor specifieke zorgkosten € 5.000 bedragen. De Belastingdienst legt navorderingsaanslagen op om de te hoge aftrek van € 4.000 te corrigeren.

Vraag: Hoe wordt de persoonsgebonden aftrek, zoals de uitgaven voor specifieke zorgkosten, bij navordering verdeeld tussen fiscale partners?

Antwoord: Voor zover gemeenschappelijke inkomensbestanddelen, zoals de persoonsgebonden aftrek, zijn opgenomen in de onherroepelijk vaststaande aanslagen, blijft de verdeling in stand. De gemeenschappelijke inkomensbestanddelen die na een neerwaartse correctie resteren, worden dus volgens dezelfde verhouding verdeeld als in de onherroepelijk vaststaande aanslagen.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Belastingplichtigen X en Y zijn het gehele jaar fiscale partners. In hun aangiften hebben ze van bankrekening A € 500.000 opgegeven. Hiervan is € 300.000 aan X toegedeeld en € 200.000 aan Y. Ze hebben allebei aangifte inkomstenbelasting gedaan. Er zijn definitieve aanslagen opgelegd conform de ingediende aangiften. Nadat de aanslagen onherroepelijk vast zijn komen te staan, komen X en Y er achter dat ze een fout hebben gemaakt: op bankrekening A stond feitelijk € 900.000. Ze dienen een verzoek tot navordering in voor het bedrag van € 400.000 dat ze niet in hun aangiften hebben aangegeven.

Vraag: Hoe wordt de gezamenlijke grondslag sparen en beleggen bij navordering verdeeld tussen fiscale partners?

Antwoord: Voor gemeenschappelijke bestanddelen, zoals de gezamenlijke grondslag sparen en beleggen, mogen fiscale partners bij navordering een verdeling kiezen, voor zover het gemeenschappelijke bestanddeel niet is opgenomen in de onherroepelijk vaststaande aanslagen.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Belastingplichtigen X en Y zijn het gehele jaar fiscale partners en hebben samen een eigen woning. Het eigenwoningforfait bedraagt € 2.500. Ze zijn voor de aankoop van de woning een schuld van € 500.000 aangegaan waarover ze jaarlijks

Vragen: 

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: 

Een belastingplichtige en zijn partner zijn getrouwd onder huwelijkse voorwaarden. De huwelijkse voorwaarden houden in dat er alleen een gemeenschap van inboedel bestaat en dat er bij het einde van het huwelijk door echtscheiding of overlijden een finaal verrekenbeding geldt. Na het trouwen heeft de partner een woning gekocht, waarin de belastingplichtige en zijn partner zijn gaan wonen. De partner is de juridische eigenaar van de woning. De belastingplichtige en zijn partner zijn gezamenlijk de schuld ter verwerving van de woning aangegaan.

Vraag: Heeft de belastingplichtige in de periode van 1 januari 2020 tot 1 juni 2022 op grond van het finaal verrekenbeding in de huwelijkse voorwaarden de economische eigendom van de helft van de woning, waardoor sprake is van een eigen woning in de zin van artikel 3.111, eerste lid, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001)?

Antwoord: Nee. De belastingplichtige heeft in de periode van 1 januari 2020 tot 1 juni 2022 op grond van het finaal verrekenbeding geen economische eigendom van de helft van de woning, waardoor geen sprake is van een eigen woning. De belastingplichtige kan de betaalde rente voor zijn aandeel in de totale schuld gedurende deze periode niet in aanmerking nemen als aftrekbare kosten met betrekking tot een eigen woning.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Een belastingplichtige heeft een appartementsrecht. Het appartementsrecht geeft de belastingplichtige recht op een bepaald aandeel van een gebouw met bijbehorende grond, dat door de gemeente met vestiging van het voortdurend recht van erfpacht is uitgegeven. De belastingplichtige is voor het recht van erfpacht een periodieke canon voor een tijdvak van 50 jaar verschuldigd. De belastingplichtige koopt de totale erfpachtcanon over dit tijdvak in één keer af.

Vraag: Is de afkoopsom aftrekbaar als aftrekbare kosten met betrekking tot de eigen woning?

Antwoord: Nee, de afkoopsom is niet aftrekbaar.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Natuurlijk persoon A heeft in 2022 een woning verkregen en daarbij de startersvrijstelling geclaimd. Bij de toepassing van de vrijstelling is aan alle vier de cumulatieve voorwaarden van artikel 15, eerste lid, onderdeel p, van de Wet op belastingen van rechtsverkeer (hierna: WBR) voldaan, hetgeen A door het ondertekenen van de akte van levering ook als zodanig heeft verklaard. In de aangifte is een beroep op de startersvrijstelling gedaan. A wil nu een grotere woning kopen. A wil de in 2022 geclaimde startersvrijstelling herroepen en de vrijstelling op de verkrijging van de nieuwe grotere woning toepassen waardoor hij gebruik kan maken van een in absolute zin hogere vrijstelling.

Vraag: Is het mogelijk om de toegepaste startersvrijstelling bij de verkrijging van de woning te herroepen, zodat de vrijstelling op een later moment alsnog kan worden gebruikt?

Antwoord: Nee. Een eenmaal gemaakte keuze voor toepassing van de startersvrijstelling op het moment van verkrijging van een woning kan niet worden herroepen.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: In artikel 3.127, vierde lid, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) is de imputatie op de jaarruimte geregeld. In onderdeel a is onder andere bepaald dat het gezamenlijke bedrag van de door de belastingplichtige in het voorafgaande kalenderjaar voor een nettopensioen als bedoeld in artikel 5.17 Wet IB 2001 betaalde of verrekende premies, gedeeld door de nettofactor, bedoeld in artikel 5.16, vierde lid Wet IB 2001, geïmputeerd moet worden.

Vraag: Moet de nettofactor van het kalenderjaar of het voorafgaande kalenderjaar worden gehanteerd?

Antwoord: De nettofactor van het kalenderjaar moet worden gehanteerd.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: De kwalificatie houdt verband met één van de vereisten voor een teruggaaf dividendbelasting, op grond van artikel 10, tweede lid, van de Wet op de dividendbelasting 1965. Namelijk dat een buitenlands lichaam niet onderworpen mag zijn aan de vennootschapsbelasting, indien het lichaam in Nederland zou zijn gevestigd.

Vraag: Blijft een naar het recht van Duitsland opgerichte Gesellschaft mit beschränkter Haftung (hierna: GmbH), die in Duitsland fiscaal is erkend als zijnde “gemeinnützig” (van algemeen nut) en daardoor ook wel de benaming "gGmbH” of “Stiftung GmbH” krijgt, een GmbH die vergelijkbaar is met een naar Nederlands recht opgerichte besloten vennootschap (hierna: bv) voor de Wet op de vennootschapsbelasting 1969, de Wet inkomstenbelasting 2001, de Wet op de dividendbelasting 1965 en de Wet bronbelasting 2021? Of kan een dergelijke gGmbH (of Stiftung GmbH) worden vergeleken met een naar Nederlands recht opgerichte stichting?

Antwoord: Een gGmbH (of Stiftung GmbH) is een naar Duits civiel recht opgerichte GmbH. Een GmbH is vergelijkbaar met een naar Nederlands recht opgerichte bv. De Duitse fiscale erkenning als zijnde “gemeinnützig” en de daarmee verband houdende aanduiding in het spraakgebruik als “gGmbH" of “Stiftung GmbH” maken niet dat deze GmbH vergeleken hoeft te worden met een stichting. Een bv die kenmerken heeft van een stichting blijft immers naar Nederlandse maatstaven ook een bv.

Lees het kennisgroepstandpunt.