Aanleiding: De vraag is voorgelegd hoe artikel 10bis.10, eerste lid, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) moet worden uitgelegd. Daartoe is ter illustratie het volgende fictieve voorbeeld gegeven.
Op 1 januari 2002 gaat de belastingplichtige de volgende leningen aan voor de aankoop van een eigen woning:
- een aflossingsvrije lening van € 200.000 met een rentevastperiode van 20 jaar (hierna: lening A); en
- een aflossingsvrije lening van € 100.000 met een variabele rente (hierna: lening B).
De leningen kwalificeren op grond van artikel 10bis.1, eerste lid, Wet IB 2001 als bestaande eigenwoningschuld.

Vraag: Als de belastingplichtige lening A geheel aflost, wordt dan de 30-jaarstermijn voor een bedrag van € 200.000 gestuit of loopt de 30- jaarstermijn voor een bedrag van € 300.000 door, omdat sprake is van een gedeeltelijke aflossing van de gehele schuld die op 1 januari 2002 is aangegaan?

Antwoord: De 30-jaarstermijn wordt gestuit als de oorspronkelijke omvang van de hoofdsom geheel is afgelost. Dat wil zeggen dat in dit geval onder gehele schuld wordt verstaan leningen A en B die op 1 januari 2002 zijn aangegaan. Als lening A geheel wordt afgelost, is sprake van een gedeeltelijke aflossing van de gehele schuld. Dit betekent dat de 30-jaarstermijn voor een bedrag van € 200.000 niet wordt gestuit, maar voor een bedrag van € 300.000 doorloopt.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Fiscale partners X en Y leven niet duurzaam gescheiden en hebben twee woningen in eigendom. X heeft feitelijk zijn hoofdverblijf in de ene woning en Y heeft feitelijk zijn hoofdverblijf in de andere woning.

Vraag: X en Y doen beiden aangifte inkomstenbelasting waarbij zij beiden hun eigen woning als hoofdverblijf aanmerken. Is dit juist?

Antwoord: Nee.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Belastingplichtigen X en Y zijn gehuwde fiscale partners en hebben een eigen woning in Nederland. X wordt uitgezonden naar het buitenland, maar wordt tijdens de duur van zijn uitzending voor de Nederlandse inkomstenbelasting geacht in Nederland te wonen. Daarom blijven X en Y tijdens de duur van de uitzending fiscale partners. X verplaatst zijn hoofdverblijf daadwerkelijk naar een huurwoning in het buitenland; Y blijft in de woning in Nederland wonen.

Vraag: Is voor X de woning in Nederland een eigen woning?

Antwoord: Ja, als X en Y in de aangifte inkomstenbelasting gezamenlijk kiezen om de woning in Nederland als hoofdverblijf aan te merken.

Lees het kennisgroepstandpunt.

Aanleiding: Belanghebbende wordt vanwege een ernstige depressie opgenomen in een kliniek voor mensen met psychische aandoeningen. Deze opname heeft plaatsgevonden op verwijzing van de huisarts. Aan het verblijf in de kliniek zijn kosten verbonden. Hieronder vallen de kosten voor de behandeling en het klinisch verblijf. Deze kosten worden volledig vergoed door de zorgverzekeraar.

Daarnaast moet belanghebbende een zelfstandige bijdrage betalen voor kosten die niet vallen onder de Zorgverzekeringswet (hierna: Zvw) en daardoor niet door zorgverzekeraars worden vergoed. Deze zelfstandige bijdrage ziet op diensten en faciliteiten ter ondersteuning en versterking van de behandeling. Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan kosten voor ontspanning, welzijn en duurzame ondersteuning. In de praktijk blijkt dat deze zelfstandige bijdrage ziet op de kosten van niet-klinisch verblijf.

Vraag: Kwalificeert een zelfstandige bijdrage voor kosten van niet-klinisch verblijf als uitgave voor genees- en heelkundige hulp in de zin van artikel 6.17, eerste lid, onderdeel a, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001).

Antwoord: Nee, de zelfstandige bijdrage voor kosten van niet-klinisch verblijf kwalificeert niet als zodanig als uitgave voor genees- en heelkundige hulp. Deze bijdrage is daarom niet aftrekbaar als uitgaven voor specifieke zorgkosten.

Lees het kennisgroepstandpunt.